
ფილაური მიქაელ მღვდელი, თიანეთისა და ფშავ-ხევსურეთის ეპარქია, მოსახსენებელი 2008წ. გვ.44
ამა მიქაელი თიანეთისა და თავისი მოღვაწეობის შესახებ მიყვებოდა. "ერისკაცობაში მინდია მერქვა, ეკლესიური ცხოვრება დედის ძმის, ვანო ჯანგირაშვილის დამსახურებით დავიწყე - თბილისის სიონის საკათედრო ტაძარში ხალიჩას უფენდა მის უწმინდესობას. სულ მეუბნებოდა, ადამიანისთვის მთავარი ეკლესიური ცხოვრებაა და სულიერი მოძღვარი გაიჩინეო. 1991 წლის დიდი მარხვა შევინახე და პირველი აღსარება ვთქვი მამა თეიმურაზთან (ჩაჩიბაია). შემდეგ, მოძღვრის რჩევით, სასულიერო სემინარიაში ჩავაბარე, რომლის დასრულების შემდეგ დავოჯახდი. ტაძრების აღდგენაზე ფიზიკურმა მუშაობამ კიდევ უფრო დამაახლოვა ეკლესიას. 2000 წელი ახლოვდებოდა. თიანეთში მოქმედი ტაძარი არ იყო. მამა იაკობის (ერისკაცობაში ბექა უშიკაშვილი) და ამავე სოფლის გამგებლის, ადგილობრივი მოსახლეობის დახმარებით სამი წელი ვმუშაობდი სოფელ ზარიძეების წმინდა გიორგის სახელობის ტაძრის აღდგენაზე. იმ დროს თიანეთისა და ფშავ-ხევსურეთის ეპარქია წილკნის ეპისკოპოსს, მეუფე ზოსიმეს ეკუთვნოდა. 2000 წლის 13 დეკემბერს, ანდრია პირველწოდებულისა და ვახტანგ გორგასლის ხსენების დღეს, მეუფემ დიაკვნად მაკურთხა ნატაძრის იოანე ნათლისმცემლის სახელობის ტაძარში. მაშინ 30 წლის ვიყავი. ერთი წლის შემდეგ, ხარება დღეს მღვდლად დამასხა ხელი. პირველი წირვა აღდგომას ჩავატარე. ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის მიძინების ტაძრის წინამძღვრად უკვე რამდენიმე წელია, ვმსახურობ. პარალელურად შეძლებისდაგვარად ვწირავ წმინდა გიორგის და მთავარანგელოზ მიქაელის ტაძრებში. პირველი სულიერების ყამირი, რომ იტყვიან, ამ მხარეს მამა თავმასმა გაკვალა. მას შემდეგ, უფლის შეწევნით, ღვთისმსახურება შაბათ-კვირას და ყველა დიდ დღესასწაულზე მიმდინარეობს დაბაში მოქმედ ტაძრებში. მთაში ყოველთვის იყო შინაგანი რწმენა. მომავალი თაობა, უფლის შეწევნით, უნდა აღიზარდოს ჭეშმარიტ მართლმადიდებელ ქრისტიანად.