მღვდელი იოსებ ანტონაშვილი XIX საუკუნის 60-იანი წლე- ბის დასაწყისში დაიბადა. 1873- 77 წლებში გორის სასულიერო სასწავლებელში სწავლობდა, რომლის დასრულების შემდეგაც მედავითნედ დაიწყო მსახურება. XIX საუკუნის 80-იანი წლების ბოლოს ჯერ დიაკვნად, შემდეგ კი მღვდლად დაასხეს ხელი და ვლადიკავკაზის ეპარქიაში, სოფელ ხიდიკცსკის სამრევლოს წინამძღვრად დაინიშნა.
1898წლის 22 აპრილს საქართველოში, გორის ეპარქიის სოფელ წოლდის წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესიის წინამძღვრად გადმოიყვანეს. 1902 წლის 4 დეკემბერს იმავე ეპარქიის ხოფელ საკორინთლოს წმინდა ნიკოლოზის სახელობის ეკლესიის წინამძღვრად დაინიშნა. XX საუკუნის 10-იანი წლების ბოლოს აღაიანის წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესიის წინამძლვრად განამწესეს. მღვდელი იოსები 1913 წლის 30 მარტს (ძვ. სტ.) გარდაიცვალა. ჰყავდა მეუღლე ნადეჟდა (ან მელანია) ზეიკიძე, რომელთანაც 5 შვილი შეეძინა: ანიკო, ნინო, ოლლღა, მარიამი და შალვა. საქართველოს საეგზარქოსოს უწყებანის 1913 წლის N 8-ში დაცულია ცნობა მამა იოსების გარდაცვალებაზე, ხოლო 1914 წლის N #2-ში, გამოქვეყნებულია მისი ოჯახისათვის პენსიის დანიშვნის ცნობა, რომელიც 300 მანეთს შეადგენდა. ფოტო გადაღებულია 1911 წელს. მისი მოწოდებისათვის მადლობას ვუხდით მამა იოსების შვილთაშვილს ნინო ბარაბაძეს.
მღვდელი იოსებ ანტონაშვილი XIX საუკუნის 60-იანი წლე- ბის დასაწყისში დაიბადა. 1873- 77 წლებში გორის სასულიერო სასწავლებელში სწავლობდა, რომლის დასრულების შემდეგაც მედავითნედ დაიწყო მსახურება. XIX საუკუნის 80-იანი წლების ბოლოს ჯერ დიაკვნად, შემდეგ კი მღვდლად დაასხეს ხელი და ვლადიკავკაზის ეპარქიაში, სო- – ფელ ხიდიკცსკის სამრევლოს წი” ნამძღვრად დაინიშნა. 1898წლის 22 აპრილს საქართველოში, გორის ეპარქიის სოფელ წოლდის წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესიის წინამძღვრად გადმოიყვანეს. 1902 წლის 4 დეკემბერს იმავე ეპარქიის ხოფელ საკორინთლოს წმინდა ნიკოლოზის სახელობის ეკლესიის წინამძღვრად დაინიშნა. XX საუკუნის 10-იანი წლების ბოლოს აღაიანის წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესიის წინამძლვრად განამწესეს. მლვდელი იოსები 1913 წლის 30 მარტს (ძვ. სტ.) გარდაიცვალა. ჰყავდა მეუღლე ნადეჟდა (ან მელანია) ზეიკიძე, რომელთანაც 5 შვილი შეეძინა: ანიკო, ნინო, ოლლღა, მარიამი და შალვა. საქართველოს საეგზარქოსოს უწყებანის 1913 წლის N 8-ში დაცულია ცნობა მამა იოსების გარდაცვალებაზე, ხოლო 1914 წლის N #2-ში, გამოქვეყნებულია მისი ოჯახისათვის პენსიის დანიშვნის ცნობა, რომელიც 300 მანეთს შეადგენდა. ფოტო გადაღებულია 1911 წელს. მისი მოწოდებისათვის მადლობას ვუხდით მამა იოსების შვილთაშვილს ნინო ბარაბაძეს.