დაბადების ადგილი: სანქტ-პეტერბურგი, რუსეთი.

1903 წელს ვალიშევსკების ოჯახი საცხოვრებლად გადმოვიდა ბათუმში, 1905 წელს კი– თბილისში, სადაც იგი სწავლობდა თბილისის ნატიფ ხელოვნებათა წამახალისებელი კავკასიის საზოგადოების ქანდაკებისა და ფერწერის სკოლაში. 1908 წელს თბილისში გაიმართა მისი პერსონალური გამოფენა სახელწოდებით "საოცარი ბავშვი". 1919 წელს თბილისში მოხატა რესტორანი "ქიმერიონი" (ლ. გუდიაშვილთან, დ. კაკაბაძესა და ს. სუდეიკინთან ერთად, ამჟამად შოთა რუსთაველის სახელობის დრამატული თეატრის შენობაშია), მხატვარ ზალცმანთან ერთად ხატავდა თბილისის ოპერის თეატრის ფარდას-პეგასს ღრუბლებში. მონაწილეობდა ნიკო ფიროსმანაშვილის სურათების შეგროვებაში. 1921 წლიდან პოლონეთში ცხოვრობდა. სწავლობდა კრაკოვის სამხატვრო აკადემიაში, 1924–1931 წლებში ცხოვრობდა საფრანგეთში, 1931 წლიდან ისევ პოლონეთში. ვალიშევსკი ახალი პოლონური მხატვრობის ერთ-ერთი თვალსაჩინო წარმომადგენელია. მისი ნამუშევრებისათვის ნიშანდობლივია პიროვნების ხასიათის სიმკვეთრე, ზოგჯერ გროტესკულობა, ნახატის სიმახვილე, ფართო ფერწერული მანერა. მხატვრის სურათების უმრავლესობა თავმოყრილია კრაკოვის, პოზნანისა და ვარშავის ეროვნულ მუზეუმებში. ნამუშევრები: "მოცარტი და სალიერი" (1917), "სიყვარულის კუნძული" (1935), ავტოპორტრეტი (1935; ყველა–პოლონეთის ეროვნული მუზეუმი, ვარშავა). ძველი თბილისის თემებზე ასრულებდა თეატრალურ დეკორაციებსაც. პოლონელი ფერმწერი და გრაფიკოსი, ფუტურისტი, თბილისური არტისტული მოდერნიზმის მნიშვნელოვანი ფიგურა. გარდაიცვალა ვარშავაში.

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.III.–თბ., 2014. გვ.143