პაატა ჯანიაშვილს. დაიბადა სოფელ დიღომში აფხაზეთის ომში იბრძოდა მაიორის ჩინით, გმირულად დაიღუპა აფხაზეთის ომში 1992 წლის 1 ნოემბერს. ვახტანგ გორგასლის მე-3- ხარისხის ორდენი.
თბილისში ერთ ერთ ქუჩას მინიჭებული აქვს მისი სახელი
დაიბადა სოფელ დიღომში 1966 წლის 21 თებერვალს, დაამთავრა დიღმის საშუალო სკოლა. მსახურობდა ქ. პერმში შინაგანი ჯარის რიგებში. იქიდან ჩამოიტანა ბრწყინვალე დახასიათება და მიმართვა – ლიმიტი, რომ შესულიყო მილიციის რიგებში, ამბობდა, სამშობლოს ამ სფეროში სათანაღოდ ვემსახურებიო. 1992 წლის 20 თებერვალს შევიდა ეროვნული გვარღიის რიგებში. პირველი დღიდანვე გამოიჩინა თავი მტკიცე ხასიათით, სიმამაცით. შემდეგ სამაჩაბლოს ბრძოლებში მიიღო მონაწილეობა, იქვე ორჯერ დაიჭრა. შემდეგ კაპიტნის წოდება მიანიჭეს დღა თიანეთის ბატალიონის შტაბის უფროსაღ დანიშნეს.
14 აგვისტოს აფხაზეთში შევიდა. უკვე დიდგორის ბატალიონის წევრი გახდა. თანამებრძოლები და მეგობრები გაოცებით ადევნებდნენ თვალს მის მოქმედებებს. ჩქარი, შემსრულებელი, უშიშარი და გამბედავი იყოო, ასე ყვებონენ მასზე. ყველანაირ ტექნიკაში ერკვეოდა. ჯერ ტანკისტადღ იყო, მერე გული. რომ ვერ უთმენდა, გადმოხტებოდა და ტყვიამფრქვევთან დადგებოდა. იქაც ღაიჭრა მარცხენა ბეჭის არეში, ჰოსპიტალიდან მეორე დღესე; იდა და ისევ. ომობდა. გადაღებული აქვს უამრავი ვიდეომასალა, არაერთხე ულა ტელევიზიით. მალე გმირობისათვის მაიორის წოდება მისცეს. რამდენი მეგობარი. გამოუყვანია ბრძოლის ველიდან!ბოლოს 19 წლის ბიჭი დაჭრილი გამოიყვანა. და ექიმებს ჩააბარა, თვითონ კი ისევ შებრუნდა, ეს იყო 01 ნოემბერს სოფელ შრომასთან საღამოს 8 საათზე. შეუჩერებელი სროლების დროს პაატა თითქოს რაღაცას გრძნობდა, ამბობენ, ვერ ისვენებდაო, ხან ტანკიდან, ხან ავტომატიდან და ბოლოს ყუმბარმტყორცნიდან 3-ჯერ გაისროლა, მაგრამ ურჯულო სნაიპერს უკვე აყვანილი ჰყავდა მიზანში და პაატამ მიმალვა ვეღარ მოასწროო.
პაატა გმირულად დაეცა ბრძოლის ველზე. ვინ იცის, რას ფიქრობდა მაშინ...