ფანცხავა ნიკოლოზ სვიმონის ძე მღვდელი
ფანცხავა ნიკოლოზ სვიმონის ძე მღვდელი, 1839-1849წწ. ქვილიშორის წმ. გიორგის ეკლესია ერთ-ერთი უხუცესი წარმომადგენელი დეკანოზი მარკოზი დაჯილდოებულია იმერეთის მეფის დავით II (მეფობდა 1784-89 წლებში) სიგელ-გუჯარით. მისი შვილი დეკანოზი სვიმონი კი მსახურობდა საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის მიერ წმინდანად შერაცხილი სოლომონ II კარზე. ერთგული სამსახურისათვის დედოფალ მარიამ დადიანის ასულს წყალობის წიგნი აქვს ნაბოძები მისი კარის მწირველ სვიმონ დეკანოზისათვის. 1812 წელს დეკანოზ სვიმონის ოჯახი მთლიანად ამოუწყვეტია ჟამს. გადარჩენილა მხოლოდ პატარა ნიკოლოზი, რომელიც უგონოდ ტყეში დაგდებული უპოვია ბანუჯელ ბალანჩივაძეს. მას ბავშვი უცვნია და წაუყვანია ქუთაისში ნათლიასთან, თავად გრიგოლ წერეთელთან. გრიგოლ წერეთელი იყო მიტროპოლიტ დავითის უფროსი ძმა. ნათლიას მამასავით უპატრონია და ბავშვი მიუბარებია იმ დროისათვის ცნობილ ჯრუჭის წმ. გიორგის სახელობის მამათა მონასტერში.
31-1 საპატრიარქოს უწყებანი N31 17-23აგვისტო 2006წ გვ.19
დასასრული
მოგვიანებით ნიკოლოზი დიდი მწიგნობარი დადგა და სოფელ წყალტუბოს მოძღვარი და მთელი იმ ოლქის მთავარხუცესი შეიქნა. სამწუხაროდ ისიც ახალგაზრდა 40 წლის ასაკში გარდაიცვალა. ნიკოლოზს დარჩა 3 ვაჟი და ერთი ქალიშვილი. სამივე ვაჟი დიდი ნიჭით ყოფილა დაჯილდოებული.